
Τα καλά κορίτσια πάνε στον Παράδεισο...
τα κακά, μένουν πάντα στην καρδιά και τη σκέψη μας.
Σελίδες από το ημερολόγιο της Αμαλίας, σκέψεις, σκίτσα και κείμενά της. Όλα όσα θα μπορούσαν να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα της ... οτιδήποτε θα μπορούσε να μας κάνει να την νιώθουμε "κάπου εδώ γύρω".
16 σχόλια:
Πολύ εμπνευσμένα.
Αλήθεια, αυτά η Αμαλία τα μοιραζόταν με τον κύκλο της ή ήταν για προσωπική "χρήση"?
ΑΥΤΟ ΤΟ 7 ΛΕΩ ΝΑ ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΗΣΩ ΚΙ ΕΓΩ...
ΦΙΛΙΑ
@
ATHENA
Ναι... βοηθάει...
Ελπίζω να είσαι καλά κοριτσάκι... έχω χαθεί αλλά με "έφαγε" το σχολείο μεταναστών...
τα μαμαδίστικα φιλιά μου
Big Mama
Με συγκίνησες. Με συγκίνησε η Αμαλία μάλλον.
Από σένα τη γνωρίζω, δεν είχα προλάβει το μπλογκ της, δεν ήξερα τίποτα γι αυτήν, μόνο άκουγα.
@
tsaousa
Καταλαβαίνω κοριτσάκι...
Άκουγα πριν μέρες την Λίνα Νικολακοπούλου σε παλιά συνέντευξη η οποία είπε: Μέχρι να καταλάβω ότι η ελευθερία προέρχεται από μέσα, σπάθιζα προς τα έξω...
Έτσι λοιπόν... τα κορίτσια που σπαθίζουν προς τα έξω, συμπαθιούνται και αναγνωρίζονται αυτόματα. Η Αμαλία ήταν πολύ καλό παιδί... πολύ. Θα συμπαθιόσασταν με τη μία.
@
Ameriklanos
Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σας.
Εδώ παρουσιάζονται οι απόψεις της Αμαλίας, μέσα από το σπάνιο χιούμορ της... χιούμορ με τον εαυτό της λέτε να έκανε;
Σόρρυ, μάλλον δεν το έθεσα σωστά...
Αναρωτιόμουν αν αυτά ήταν από κάποιο προσωπικό αρχείο της Αμαλίας το οποίο είχε μοιραστεί με κάποιον ή οχι.
Όχι ότι παίζει και κάποιο ρόλο βέβαια, το καλό χιούμορ είναι αθάνατο! :)
@
Ameriklanos
Αυτά όλα αποτέλεσαν εκ των υστέρων αρχείο... όσο ζούσε η Αμαλία, ήταν απλώς "εκεί" ή στους τοίχους ή στα ντοσιέ... ή όπου. Πάντα όμως σε κοινή θέα.
Κι εμείς που τη γνωρίσαμε μόνο από το blog της, δεν την ξεχνάμε...
Και το λέμε σε κάθε ευκαιρία, όπως εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=OGGQTh2hUTM
(χάρηκα που ο arkoudos έκανε τέτοια ερώτηση -σίγουρα από όλους μας ήταν)
Να είσαστε καλά που μας δείχνετε κάτι παραπάνω από κείνη, ευχαριστούμε.
Τρομερό χιούμορ!
Απίστευτη Αμαλία...
@
νατασσάκι...
κατ' αρχήν σ'ευχαριστώ για την ενημέρωση... σ' ευχαριστώ που δεν ξεχνάς... που δεν ξεχνάτε
@
A.F.Marx
Όντως απίστευτη... και λίγο λέω.
Πολύ συγκινητικές οι σελίδες στην αληθινή της ζωή γιατί τις ιντερνετικές στο μπλογκ της, τις έχουν κάνει μπουρδέλο.....περνάει ο κάθε άχρηστος από τα σχόλια και εκμεταλλευόμενος την απουσία της, γράφει ότι του κατέβει!
@
Μάγισσα Κίρκη...
Η κατάσταση των σχολίων στο ιστολόγιο της Αμαλίας, δείχνει πόσο άρρωστοι είμαστε όλοι. Παρ' όλα αυτά η Αμαλία ήθελε τα σχόλια ανοιχτά για τον καθέναν που θα ήθελε κάτι να πει.
Εμείς διαβάζουμε τα κειμενά της και απλά κουνάμε το κεφάλι με συγκατάβαση γι αυτούς που πάνε και γράφουν ό,τι θέλουν.
Είναι πολύ κρίμα για όσα πέρασε αυτή η κοπέλα,για όσα ήλπιζε και για όσα περίμενε να βεβηλώνεται έτσι.
Και δεν θεωρώ ότι είμαστε όλοι άρρωστοι ευτυχώς...δεν μπορούν οι άνθρωποι που μπαίνουν για να αφήσουν μια ευχή να είναι στο ίδιο τσουβάλι με εκείνους που μπαίνουν για να αφοδεύσουν όπως έγραψες :)
@
Μάγισσα Κίρκη
Φυσικά και δεν λέω άρρωστους αυτούς που μοιράζονται σκέψεις και ευχές με την Αμαλία ή με όλους μας... ίσα ίσα που είπα ότι γι αυτό άφησε τα σχόλια ανοιχτά η Αμαλία... και φυσικά δεν μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Εννοείται καλό μου.
Δημοσίευση σχολίου